Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej

Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z dnia 23 listopada 2018 r. w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę:

Zgodnie § 1. pkt. 13 Powierzenie  cudzoziemcowi  wykonywania  pracy  na  terytorium  Rzeczypospolitej  Polskiej  bez  konieczności  uzyskania zezwolenia na pracę jest dopuszczalne w przypadku cudzoziemców: będących studentami szkół wyższych lub uczniami szkół zawodowych w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej lub Konfederacji Szwajcarskiej, którzy wykonują pracę w ramach praktyk zawodowych przewidzianych regulaminem studiów lub programem nauczania, pod warunkiem uzyskania skierowania na taką praktykę ze szkoły wyższej lub zawodowej.

Przewodnik po Programie Erasmus:

MOBILNOŚĆ STUDENTÓW

Mobilność studentów może mieć miejsce w dowolnym obszarze przedmiotowym/dowolnej dyscyplinie akademickiej. Aby zapewnić wysoką jakość działań w zakresie mobilności, które w maksymalnym stopniu wpłyną na studentów, działanie w zakresie mobilności musi być zgodne ze stopniem studiów jakie odbywa dany student oraz z jego osobistymi potrzebami rozwojowymi. Studenci mogą realizować jedno z działań opisanych poniżej lub połączenie kilku działań:

• okres studiów za granicą w partnerskiej instytucji szkolnictwa wyższego;
• praktyka (staż) za granicą w przedsiębiorstwie lub dowolnym innym właściwym miejscu pracy. Mowa tu m.in. o stażach związanych z możliwościami cyfrowymi dla studentów lub osób, które niedawno ukończyły studia. Staże te mają na celu rozwijanie lub pogłębianie umiejętności cyfrowych. Praktyki zagraniczne w miejscu pracy są wspierane podczas krótkiego cyklu kształcenia na poziomie studiów wyższych, w trakcie studiów pierwszego, drugiego i trzeciego stopnia, a także w przypadku mobilności w krajach programu maksymalnie w ciągu jednego roku po ukończeniu studiów przez studenta. Dotyczy to również „asystentur” dla studentów przyszłych nauczycieli.

W miarę możliwości praktyki powinny stanowić integralną część programu studiów.

Organizacje wysyłające i przyjmujące wraz ze studentami/pracownikami muszą uzgodnić działania podejmowane przez studentów w „porozumieniu o programie zajęć” lub przez pracowników w „indywidualnym programie nauczania/szkolenia” przed rozpoczęciem okresu mobilności. W takich porozumieniach określa się docelowe efekty kształcenia, które mają zostać osiągnięte podczas okresu nauki za granicą, definiuje się postanowienia dotyczące ich formalnego uznawania oraz przedstawia wykaz praw i obowiązków każdej ze stron.

MOBILNOŚĆ STUDENTÓW W CELU ODBYCIA PRAKTYKI:

W przypadku mobilności pomiędzy krajami programu organizacja wysyłająca musi być instytucją szkolnictwa wyższego posiadającą Kartę Erasmusa dla szkolnictwa wyższego.

Organizacją przyjmującą może być każda organizacja publiczna lub prywatna prowadząca działalność na rynku pracy lub w dziedzinie kształcenia, szkolenia i na rzecz młodzieży. Przykładowo taką organizacją może być:

• publiczne lub prywatne małe, średnie lub duże przedsiębiorstwo (w tym przedsiębiorstwa społeczne);
• organ publiczny na szczeblu lokalnym, regionalnym lub krajowym;
• partner społeczny lub inny przedstawiciel świata pracy, w tym izby handlowe, rzemieślnicze/zawodowe i związki zawodowe;
• instytut badawczy;
• fundacja;
• szkoła/instytut/ośrodek edukacji (na dowolnym poziomie, począwszy od kształcenia na poziomie przedszkolnym, a skończywszy na kształceniu na poziomie średnim II stopnia, w tym również kształceniu zawodowym i edukacji dorosłych).

Uwagi
Sprawę interpretacji przepisów w odniesieniu do studentów niebędących obywatelami Unii Europejskiej wyjaśniamy z Narodową Agencją Programu Erasmus.

Opracowano na podstawie: Erasmus+ przewodnik po programie Wersja 1 (2020); 05/11/2019; s. 33-36.